تاثیر آموزش مهارت فرزند پروری بر روابط والدین وکودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه در دوران پاندمی کووید ۱۹ در شهر تهران سال ۱۴۰۰

هدف این مطالعه، بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مهارت فرزند پروری بر روابط والدوکودک ونشانه های بیش فعالی وکمبود توجه در کودکان مبتلا به این اختلال در پاندمیکووید ۱۹ می باشد. در پژوهش حاضر از بین والدین کودکان بیش فعال وکم توجهی کهبه مرکز جامع سلامت شهید غفاری اکباتان مراجع کردند تعداد ۲۵ نفر به شکل نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و نوع مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پسآزمون با تک گروه آزمایشی می باشد که گروه مورد نظر دوماه پس از پس آزمون موردآزمایش مجدد قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از ۳ پرسشنامه اطلاعاتدموگرافیک و پرسشنامه درجه بندی کانرز: فرم گزارش والدین (سی پی ار اس- ۲۶) ومقیاس رابطه مادر وکودک پیانتا (پس سی ار اس) مورد آزمایش قرار گرفتند و سپس بهمدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای مورد آموزش مهارت فرزند پروری قرار گرفتند. نتایج اینآزمایش به وسیله آزمون تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج بهدست آمده از این تجزیه و تحلیل نشان داد، آموزش مهارت فرزند پروری به مادران کودکاندارای اختلال بیش فعالی و کمبود توجه موجب کاهش نشانه های تعارض بین والد وکودکو مخالفت جویی و افزایش نزدیکی والد وکودک در دوران پاندمی کووید ۱۹ می شود و درسطح آلفای ۰۱ / ۰ > P معنی دار می باشد.