اثربخشی روایت درمانی بر خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی

درصورت عدم حل مشکلات دانش آموزان همچون چاقی، می توانیم شاهد معضلات اجتماعیو روانشناختی نظیر فرار از مدرسه و ترک تحصیل باشیم، که همین عوامل به طور مستقیمو غیرمستقیم هزینه های مادی و اجتماعی سنگینی بر دوش خانواده ها و جامعه می گذارد.هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت درمانی بر خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزاندختر مبتلا به چاقی بود. روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگریبا گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر چاق دوره متوسطه دوممدارس شهرستان جلفا در سال تحصیلی ۹۹ - ۱۳۹۸ تشکیل دادند. ۳۰ نفر پس از رعایتملاک های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، وبه صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش، برنامه روایت درمانی وایتو اپستون (۱۹۹۰) را به صورت گروهی در ۸ جلسه ۵ / ۱ ساعته دریافت کردند؛ اما اعضایگروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودکارآمدی شرر(۱۹۸۲) بود. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیریمکرر انجام گرفت. نتایج نشان داد که در پس آزمون، نمره خودکارآمدی ادراک شده گروهآزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر شده است (۰۰۱ / ۰ > P). همچنین نتایج نشان دادکه در مرحله پیگیری، اثر روایتدرمانی بر خودکارآمدی ادراکشده ماندگار است(۰۰۱ / ۰ > P). طبق نتایج به دست آمده میتوان گفت، روایت درمانی می تواند به عنوان روشیموثر در افزایش خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان دختر مبتلا به چاقی مورد استفاده قرار گیرد.