رابطه تاب آوری با ناگویی هیجانی معلمان زن مقطع ابتدایی

یکی از مهمترین مواردی که در زندگی وجود دارد کنترل عواطف است که شامل استعدادبازگرداندن آرامش به خود و رها کردن خود از احساسات منفی است. پژوهش حاضر با هدفبررسی رابطه تابآوری و با ناگویی هیجانی معلمان زن مقطع ابتدایی در شهر سبزوار انجامگرفته است. این پژوهش به لحاظ هدف از جمله طرح های بنیادی میباشد و از نظر روشتوصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری شامل کلیه ی معلمان زن مقطع ابتداییشهر سبزوار در سال تحصیلی ۹۹ - ۱۳۹۸ است که بنابر گزارش آموزش و پرورش، آمار اینافراد ۲۰۰۰ نفر میباشد که با توجه به جدول مورگان تعداد ۳۴۰ نفر به روش نمونه گیریخوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه ی تحقیق انتخاب شدند. داده های تحقیق ازطریق پرسشنامهی تابآوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه ی ناگویی هیجانی تورنتو(۱۹۸۶) جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و آماراستنباطی از جمله شاخص های مرکزی و پراکندگی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیونچندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که متغیر تابآوری به صورت منفیو معنی داری می تواند متغیر ناگویی هیجانی را پیش بینی کنند. در مجموع می توان گفتناگویی هیجانی میتواند موضوعات زیادی را به خود اختصاص دهد. در واقع این سازه مبینناتوانی ها و نارسایی های خلقی و هیجانی افراد میباشد که زندگی آنها را تحت تاثیر قرارمیدهد و از قدرت تحمل و تاب آوری آنها می کاهد.