بررسی مفهوم استقرار حیات، از دید فقها و قانون جمهوری اسلامی ایران

پژوهش حاضر، در تلاش است تا به بیان توضیحی روشن تر از اصطلاحی مشترک در فقه و حقوق بپردازد و آن، ، نقطه شروع و پایان حیات است. برخی از نظریه پردازان، حیات را به دو نوع مستقر و غیر مستقر تقسیم کرده اند. این موضوع در ابوابی مانند قصاص، ارث و صید حائز اهمیت، و در احکام این ابواب، موثر است. این پژوهش با توجه و نگاه به آثار سابقا نگاشته شده در این باب، و با عنایت به آثار فقهای متقدم حول محور این موضوع، نگاشته شده، با استفاده از روش کتابخانه ای و مرور آثار قبل، در تلاش است بتواند به بسط و بررسی بیشتر در این حوزهبپردازد. از مطالعات انجام شده میتوان نتیجه گرفت هم فقها و هم حقوقدانان به این موضوع توجه داشته اند و بعضا تعاریف ومصادیقی برای تعیین آن ذکر کرده اند اما در بسط و اجمال این موضوع اختلاف مشاهده میشود.