تئوری استقلال شرط داوری، بطلان و زوال آن در آئین دادرسی مدنی

در جامعه امروزی ایجاد نهاد داوری یک امر مهم و بسیار ضروری می باشد و انسان به دلیل اجتماعی بودن و زندگی در اجتماع این مساله را درک خواهد نمود نو یازهای گوناگون انسان در سایه اجتماع و تعاون و همکاری برآورده می شود و لازمه زندگی اجتماعی، وجود برخوردها و اصطکاک میان منافع و خواسته های افراد جامعه و تعدی و تجاوز به حقوق یکدیگر است. یکی از بهترین و شاید سریع ترین راه حل این اختلافات می تواند نهاد داوری باشد چرا که این امر در شرع مقدس اسلام نیز مرسوم بوده و در قرآن کریم و سنت ائمه معصومین نیز به رفع اختلافات از این طریق تصریح و تاکید شده است. جواز و نفوذ داوری که در حقوق اسلامی تحت عنوان قضاوت تحکیمی مطرح می شود در درجه اول مستند به آیه شریفه وان خفتم شقاق بینهما فابعثوا حکما من اهله و حکما من اهلها(نساء ۳۵ ،) مفاد آیه موید جواز و نفوذ داوری در اختلافات خانوادگی است که با الغای خصوصیت می توان آن را به اختلافات مشابه تسری داد. از سویی گروهی اعتقاد بر استقلال شروط داوری در حقوق ایران را دارند و گروهی نیز به عدم استقلال معتقدند که در این مقاله به بررسی تئوری استقلال و بطلان و زوال داوری در آئین دادرسی مدنی ایران پرداخته خواهد شد.