بررسی و احصاء کسب و کارهای خانگی واجد مزیت در بخش های هنرهای سنتی ، صنعت کشاورزی و سایر خدمات در بخش تعاونی استان سیستان و بلوچستان

یکی از مشکلات اساسی دولت ها کمبود شغل و محدودیت ایجاد اشتغال است که مشاغل خانگی با توجه به نیاز کم به منابع مالی و مزایای فراوان و نقش سازنده آنها در اشتغال و توسعه اقتصادی سبب شده دولت ها از این ظرفیت ها برای توسعه متوازن استفاده کنند. مشاغل خانگی زمینه تناسب و توازن شغلی و شخصی را در منزل برای افراد فراهم می کند و تناسب مشاغل خانگی با فرهنگ کشور موجب شده تا این بخش در کشور ما نیز مورد توجه قرار گیرد و به عنوان یکی از سیاست های مثبت برای اشتغال مورد توجه باشد. پژوهش حاضر از جنبه هدف، کاربردی است . نوع کار و رویکرد حاکم بر پژوهش حاضر، تلفیقی از روشهای توصیفی - پیمایشی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه ) است . حجم نمونه پژوهش ۲۰۰ نفر درنظر گرفته شده است و همین تعداد پرسشنامه در بین صاحبان کسب و کار خانگی در استان سیستان و بلوچستان توزیع گردید. جهت بررسی و تحلیل دادههای پژوهش از نرم افزار SPSS و آزمون رگرسیون خطی ساده و چندگانه استفاده شده است . جهت بررسی موضوع پژوهش ۴ بخش از مشاغل خانگی شامل هنرهای سنتی ، صنعت کشاورزی ، دامداری و فناوری اطلاعات سنجیده شد. طبق آزمون رگرسیون، عدد معناداری بخش های هنرهای سنتی ، صنعت کشاورزی ، دامپروری و فناوری اطلاعات کمتر از ۰۵.۰ بدست آمد که نشان دهنده وجود رابطه خطی بین عوامل ذکرشده در کسب و کارهای خانگی بخش تعاونی می باشد. مقدار R. Square برابر ۸۰۴.۰ بدست آمده که بیانگر این مطلب است که ۴.۸۰ درصد از تغییرات کسب وکار خانگی بخش تعاونی استان سیستان و بلوچستان تحت تاثیر ۴ بخش مورد مطالعه می باشد. در پایان راهکارهایی در جهت نتایج پژوهش ارائه شده است .