مسئولیت مدنی دولت در برابر بیماری واگیردار کرونا از منظر فقه اسلامی

سلامتی یکی از مولفه های اساسی و از جمله نگرانی های روزمره انسانی به شمار می رود و از مهمترین سرمایه هایاجتماعی است. یکی از ایده های نوظهور در زمینه حمایت از قربانیان، مسئولیت دولت در زمینه جبران خسارت از قربانیاناست و از دسته قربانیان میتوان افرادی را نام برد که در اثر یک حادثه اجتماعی و در نتیجه قصور دولت متحمل زیان وخسارتی اعم از مادی یا معنوی میشوند. همه گیری ویروس کرونا را می توان از این دسته عوامل قربانی کننده دانست کهواکنش دولت را در زمینه جبران خسارت طلب میکند. هدف پژوهش، مسئولیت مدنی دولت در برابر بیماری همه گیریواگیردار کرونا از منظر فقه بود. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی بود. برای گرد آوری منابع از روش کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که، از نظر فقهی و حقوقی دولت مکلف است همه اقداماتپیشگیرانه و درمانی را با اعمال قوانین و امکانات حاکمیتی جهت کنترل و جلوگیری از مضرات آسیب زای آن در زمانهمه گیری ویروس کرونا بر سلامت جامعه به کار گیرد. عدم اقدام دولت یا اهمال و یا اعمال اشتباه دولت موجب ورودضرر بر افراد و مخدوش شدن سلامت عمومی به وسیله ی همه گیری بیماری کرونا شده است که به لحاظ تکلیفی حرام وبه جهت وضعی دولت باید پاسخگو باشد و اقدام به جبران خسارت نماید.