حذف جذبی آزیترومایسین از پساب با ZIF-۶۷ سنتز شده با حلال های مختلف: بهینه سازی حلال

حضور آنتی بیوتیک هایی مانند آزیترومایسین و اضافات آنها در منابع آبی می تواند موجب بروز مشکلات عدیده ای گشته و عواقب خطرناکی را بدنبال داشته باشد. از اینرو روش های فراوانی برای تصفیه چنین پساب هایی بکار برده شده است. جذب سطحی بعنوان یکی از قابل اتکا ترین و امیدوارکننده ترین روش ها در نظر گرفته می شود که بطور فراوان برای تصفیه پساب بکار برده شده است. چارچوب های زئولیت ایمیدازولیت( (ZIF بعنوان یک زیر طبقه چارچوب های فلز-آلی (MOF) از مزایایی مانند سطح ویژه بالا، پایداری در محیط آبی برخوردار می باشند که آنها را بدل به جاذب هایی مطلوب می نماید. در این مطالعه، بمنظور دستیابی به بهترین بازده حذف، از حلال های متفاوتی برای سنتز ZIF-۶۷ به روش های آب و حلال گرمایی استفاده شد. تست های جذب آشکار کرد که در میان حلال های بکار برده شده (شامل متانول، اتانول، آب و استیک اسید) متانول و اتانول بهترین عملکرد را با حذف جذبی بیش از %۹۰آزیترومایسین از پساب به نمایش گذاشتند. روند بازده حذف جذبی بر پایه حلال های بکار رفته در ZIF به این ترتیب است: آب دیونیزه(%(۶۷,۷۸ استیک اسید( (۷۰ ۰۶ متانول( (۹۰ ۰۲ اتانول( .(۹۰ ۱۵ بمنظور بدست آوردن اطلاعاتی درباره مورفلوژی جاذب های سنتز شده، مانند سطح ویژه و حجم حفرات، این جاذب ها با تست های SEM و BET مشخصه یابی شدند. BET نشان داد که تغییر حلال اثر مشخصی روی سطح ویژه جاذب ها دارد و روند آن بدینصورت است: استیک اسید (۳۸۳,۰۵ m۲/g) آب دیونیزه (۱۱۷۷ ۷ m۲/g) اتانول (۱۶۵۰,۲ m۲/g) متانول ( .(۱۷۶۵,۵ m۲/g