بهره گیری از روش های پارامتری تک متغیره و ناپارامتری در تجزیه پایداری عملکرد قند هیبریدهای چغندرقند (Beta vulgaris L.)
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 180
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCB-14-43_006
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
چکیده مقاله:
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: قند یک ماده مقوی است که سبب تولید بخش اعظمی از انرژی در جیره غذایی جمعیت کره زمین می شود. جایگاه چغندرقند در تامین بخشی از قند مورد نیاز جامعه بشری بر کسی پوشیده نیست. با توجه به نیاز جامعه، اصلاح هیبریدهای چغندرقندی که به لحاظ کمی و کیفی از مقادیر قند بالایی برخوردارند، یک امر اجتناب ناپذیر است. در این میان علاوه بر ژنتیک گیاه و عوامل محیطی، برهمکنش میان ژنوتیپ- محیط با تاثیر بر جنبه های مختلف فرآیندهای گیاهی، نهایتا عدم یکنواختی عملکرد در شرایط محیطی مختلف را باعث می شود. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برهمکنش ژنوتیپ- محیط بر پایداری هیبریدهای مختلف چغندرقند در شرایط محیطی متفاوت به مرحله اجرا درآمد.
مواد و روش ها: تعداد ۱۵۵ هیبرید چغندرقند، در نتیجه تلاقی میان ۱۵۵ لاین اینبرد با سینگل کراس نرعقیم منوژرم تجاری تحت کد ۷۱۱۲×SB۳۶ حاصل شد. هیبریدهای منوژرم در قالب طرح آماری مقایسه عملکرد مقدماتی (آگمنت) به همراه یک شاهد داخلی (سینا) و چهار شاهد خارجی (نووودورا، مودکس، لوریکوئیت و پیرولا) در هفت منطقه خوی، شیراز، کرج، کرمانشاه، مشهد، میاندوآب و همدان در سال ۱۳۹۹ کشت شدند. پس از برداشت محصول و برآورد عملکرد قند مربوط به هر یک از هیبریدهای آزمایشی، تجزیه پایداری ویژگی مذکور با به کارگیری روش های پارامتری تک متغیره و ناپارامتری انجام شد.
یافته ها: تجزیه پایداری عملکرد قند هیبریدها بر اساس آماره های پارامتری ضریب تغییرات محیطی هیبرید های ۱۴۶، ۱۳۹ و ۴۷، اکووالانس ریک هیبریدهای ۶ و ۱۸، ضریب رگرسیونی فینلی و ویلکینسون هیبریدهای ۱۲۶ و ۱۰۰، ضریب تبیین پنتوس هیبریدهای ۵۲، ۱۱۹، ۱۰۴، ۶ و ۵۹ و مدل رگرسیونی پرکینز و جینکز هیبریدهای ۸ و ۱۴۳ را به عنوان پایدارترین هیبریدها معرفی کردند. آماره های ناپارامتری مجموع رتبه کنگ هیبرید ۹۶ و رقم لوریکوئیت، معیار بیشینه فاکس رقم پیرولا، معیارهای هان هیبریدهای ۹۶ و ۱۸ و رقم لوریکوئیت و معیارهای تنارازو هیبریدهای ۱۸، ۶، ۶۳ و ۱۲۷ و رقم سینا را تحت عنوان ژنوتیپ هایی که از پایداری مناسبی برخوردارند، معرفی نمودند.
نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، حاکی از این بود که برهمکنش ژنوتیپ- محیط، ویژگی های کمی و کیفی عملکرد قند هیبریدهای چغندرقند را تحت الشعاع قرار می دهد، لذا هنگام اصلاح هیبریدهای جدید باید این موضوع مد نظر قرار گیرد؛ زیرا برآورد برهمکنش ژنوتیپ- محیط این امکان را فراهم می نماید تا در خصوص اصلاح برای سازگاری عمومی یا خصوصی که بستگی به ثبات و پایداری عملکرد در یک دامنه محدود یا گسترده ای از شرایط محیطی دارد، تصمیم گیری شود و گام موثری در جهت توسعه ارقام حائز پایداری و سازگاری با محیط های هدف طی گردد.
کلیدواژه ها:
Adaptability and Sugar Beet ، Eberhart and Russell ، Interaction ، Statistics ، آماره ، ابرهارت و راسل ، برهمکنش ، سازگاری و چغندرقند
نویسندگان
علی صارمی راد
Department of Agronomy and Plant Breeding, Young Researchers and Elite Club, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran
داریوش طالقانی
Sugar Beet Seed Institute (SBSI), Agricultural Research Education and Extension (AREEO), Karaj, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :