پیش بینی نگرش مثبت نسبت به تشکیل خانواده بر اساس تمایزیافتگی خود با نقش میانجی توانمندی ایگو

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی نگرش مثبت نسبت به تشکیل خانواده براساس تمایزیافتگی خود با نقش میانجی توانمندی ایگو می باشد. به همین منظور از روش مطالعه توصیفی همبستگی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان مجرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل داد که از این بین با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن، توانمندی ایگو و رغبت سنج ازدواج جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل مسیر و تحلیل رگرسیون چندگانه (به روش هم زمان) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد نقش متغیرهای «جایگاه من، هم آمیختگی با دیگران و توانمندی ایگو» در پیش بینی «نگرش نسبت به تشکیل خانواده»، مثبت است؛ همچنین واکنش هیجانی و گسلش عاطفی نقش منفی در پیش بینی «نگرش نسبت به تشکیل خانواده» نشان دادند؛ همچنین مولفه های واکنش هیجانی، جایگاه من، گسلش عاطفی و هم آمیختگی با دیگران با واسطه گری توانمندی ایگو توانستند «نگرش نسبت به تشکیل خانواده» را پیش بینی کنند؛ همچنین گسلش عاطفی، هم آمیختگی با دیگران و توانمندی ایگو به صورت مستقیم توانستند نگرش مثبت نسبت به تشکیل خانواده را در دانشجویان پیش بینی کنند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه با روش هم زمان نشان داده است که زیر مولفه جایگاه من (۱۵۱/۰=β، ۰۱/۰>p)، گسلش عاطفی (۳۶۴/۰-=β، ۰۱/۰>p) و هم آمیختگی با دیگران (۱۳۳/۰=β، ۰۵/۰>p) از زیر مولفه های تمایزیافتگی خود و نیز توانمندی ایگو (۳۵۳/۰=β، ۰۱/۰>p) توان پیش بینی نگرش مثبت نسبت به تشکیل خانواده در دانشجویان را دارد.