تحلیل دانشجوها و مربی های بالینی مامایی از چالش های طرح احیای آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

شناسایی چالش های موجود در آموزش بالینی و اقدام برای اصلاح آن موجب بهبود دستیابی به اهداف آموزشی می گردد، لذا این پژوهش با هدف تعیین چالش های طرح احیای آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی جندی­شاپور اهواز اجرا شد. در این مطالعه توصیفی که در نیمسال دوم تحصیلی ۱۳۹۴_۱۳۹۵انجام شد، کلیه دانشجوهای سال آخر مامایی (۴۸=n) از طریق پرسشنامه ای که شامل پنج بخش عوامل و امکانات محیطی (۷ گزینه)، عملکرد مربی های بالینی (۶ گزینه)، آموزش تئوری مرتبط با بالینی (۴ گزینه)، پرسنل بهداشتی درمانی (۴گزینه)، ارزشیابی بالینی (۳ گزینه) بود، مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت و با روش گروه اسمی که شامل کلیه مربی های بالینی (۶ نفر) بود، مهم ترین چالش های آموزش بالینی تعیین گردید. مهم ترین نقاط ضعف آموزش بالینی از دیدگاه دانشجوها عدم وجود امکانات رفاهی مناسب، عدم تعلق دستمزد به دانشجوهای مامایی در ازای ارائه خدمات بالینی و عدم وجود امکانات انجام زایمان فیزیولوژیک و آموزش بالینی (۱۰۰درصد) بود. از دیدگاه مربی های بالینی مامایی عدم وجود فضای فیزیکی و رفاهی مناسب ۱۰۵ امتیاز، عدم ارائه بازخورد به دانشجوها همزمان با کار عملی ۷۰ امتیاز، یک سو نبودن برنامه های آموزشی مربی۶۰ امتیاز، زیاد بودن تعداد دانشجوهای مامایی در گروه ۴۴ امتیاز و عدم هماهنگی سرویس ایاب و ذهاب ۳۰ امتیاز عنوان شد. برنامه ریزان آموزشی باید چالش های طرح آموزش بالینی را به صورت مستمر ارزیابی و به منظور تقویت نقاط قوت و تعدیل نقاط ضعف تلاش نمایند.