اثربخشی برنامه آموزش مداوم پرستاری در ایران: یک مرور روایتی

مقدمه: آموزش مداوم یک جزء ضروری برای حرفه ای شدن پرستاری است. همچین پرستاران به منظور بهبود کیفت مراقبت های پرستاری به برنامه های آموزش مداوم  نیاز دارند. اما برای بهبود نحوه انجام و اثر بخش بودن آن تلاش های فراوانی مورد نیاز است.  از این رو مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش مداوم پرستاری در ایران انجام شد. روش کار: مطالعه در سال ۱۴۰۰ به صورت مروری روایتی انجام شد. مطالب از جستجوی منابع کتابخانه ای، اینترنتی و جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی SID، Irandoc، Iranmedex، Magiran و Medlib از سال ۱۳۹۹-۱۳۸۴ با استفاده از جستجوی کلید واژه های آموزش مداوم، آموزش ضمن خدمت، و بازآموزی استخراج شد. در مجموع ۶۲ مقاله مرتبط با هدف که در ایران کار شده بودند، پیدا شد. پس از بررسی عناوین مقالات و چکیده و ارزیابی کیفیت مقالات با استفاده از چک لیست استروب ۱۴ مقاله برای تدوین این مقاله مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: از ۶۲ مقاله مرتبط با هدف ۱۴ مقاله وارد مطالعه شد. در طی برسی انجام شده از دیدگاه پرستاران جهت ارتقاء اثربخشی برنامه آموزش مداوم در پرستاری در چهار حیطه کلی دانش، مهارت و عملکرد، نیاز سنجی، رضایتمندی و اجرا  نتایج حاصل شد.  نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که برای اثربخشی بهتر، لزوم ایجاد تغییرات در چهار حوزه دانش، مهارت و عملکرد، نیاز سنجی، رضایتمندی و اجرا ضروری به نظر می رسد. برنامه آموزش مداوم پرستاری باید براساس نیاز سنجی باشد و از روش های تعاملی جهت بهره وری استفاده شود. همینطور برای ایجاد رضایت مندی در پرسنل پرستاری، رعایت اصول آموزش بزرگسالان در برنامه ریزی و اجرای این آموزش می تواند ضمن ارتﻘا کیفیت این برنامه ها، امکان دستیابی به اهداف غایی آموزشها را نیز فراهم سازد.