تحلیل زبان زنان در هشت داستان شاهنامه فردوسی و مقایسه آن با هشت داستان از مثنوی مولانا (بر پایه چندزبانی باختین)
محل انتشار: پژوهشنامه ادب حماسی، دوره: 17، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 156
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-17-2_012
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
چکیده مقاله:
شاهنامه فردوسی و مثنوی معنوی از تاثیرگذارترین آثار ادب فارسی هستند که ساختار داستانی دارند و از اینرو میتوانند در جایگاه مقایسه با یکدیگر قرار گیرند. باختین، نظریهپرداز روس، چندزبانی را در حوزه داستان زیرساخت چندصدایی معرفی میکند؛ اما نوع حماسه و قالب شعر را در این مقوله جای نمیدهد؛ مساله پژوهش حاضر آن است که در صورت وجود لایههای زبانی در این دو اثر داستانی منظوم، میزان بهرهمندی هر یک از چندزبانی چقدر بوده و این ویژگی چه تاثیری بر آنها داشتهاست. در این پژوهش، بررسی زبان زنان هشت داستان از مثنوی معنوی و هشت داستان از شاهنامه فردوسی از دیدگاه چندزبانی نشان دادهاست که برخی از گونههای زبانی باختین در زبان تعدادی از این زنان یافت میشود، اما زنان شاهنامه بیشتر از زنان مثنوی از این ویژگی برخوردارند و فردوسی بیشتر از مولانا از چندزبانی در شخصیتپردازی زنان داستانها بهره بردهاست. همچنین این بررسی، تفاوت دیدگاه این دو شاعر بزرگ و خاستگاه داستانها را درباره زن نمایان میکند؛ زن در شاهنامه شخصیتی گفتوگو محور است، اما در مثنوی بیشتر سکوت میکند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لیلا میرزایی
دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
عبدالحسین فرزاد
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، پژوهشگاه علوم انسانی، تهران، ایران ( نویسنده مسوول)
امیر حسین ماحوزی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، البرز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :