تاثیر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب و افسردگی بیماران همودیالیزی در شهرستان کاشان

زمینه و هدف: دیالیز به عنوان یک روش درمانی در بیماران نارسایی کلیه، فرآیندی استرس زا است. این روش مشکلات روان شناختی و اجتماعی متعددی را در پی دارد، که می تواند زمینه ساز بروز اختلالات روانی در این بیماران باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب و افسردگی بیماران همودیالیزی در شهرستان کاشان صورت گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، شرکت کنندگان با رده سنی ۴۵-۱۸ سال، در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. از پرسشنامه اضطراب و افسردگی بک (Beck) به عنوان ابزار اندازه گیری علائم روان شناختی در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد، و گروه درمانی شناختی- رفتاری به عنوان مداخله در ۱۲ هفته انجام گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون های کای اسکوئر و تی تست تجزیه وتحلیل شدند. سطح معنی داری اختلاف ها ۰۵/۰p< در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه اختلاف دو گروه تجربی و شاهد از نظر مشخصات فردی به لحاظ آماری معنی دار نبود. قبل از مداخله، میانگین نمره اضطراب گروه تجربی ۸۷/۵±۷۲/۲۵ و گروه شاهد ۵۶/۷±۲۲/۲۵ و میانگین نمره افسردگی دو گروه به ترتیب ۹۷/۱۴±۴۴/۳۵ و ۲/۹±۱۱/۳۳ بود. اختلاف دو گروه در نمره اضطراب و افسردگی قبل از مداخله معنی دار نبود. بعد از مداخله، میانگین نمره اضطراب گروه تجربی ۲۳/۶±۹۴/۱۵ و گروه شاهد ۰۴/۱۰±۰۵/۲۸ (۰۰۱/۰p<)، میانگین نمره افسردگی گروه تجربی ۳۲/۱۳±۲۷/۲۲ و گروه شاهد ۴۶/۹±۹۴/۳۳ (۰۱/۰p<) بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد گروه درمانی شناختی- رفتاری به میزان قابل توجهی موجب کاهش اضطراب و افسردگی در بیماران دیالیزی می شود. بنابراین پیشنهاد می گردد علاوه بر تجویز داروها، مداخلات روان شناختی نیز برای این بیماران انجام شود.