بررسی الگوی ژنتیکی مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزیس با استفاده از روش VNTR

زمینه و هدف: الگوی مقاومت دارویی و انتشار جهانی مایکوباکتریوم های آتیپیک (NTM و Non- Tuberculosis Mycobacterium)، نقش و اهمیت مطالعات اپیدمیولوژیکی این دسته را بیشتر کرده است. یکی از روش های انگشت نگاری ژنتیکی که بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرد، روش توالی های تکراری پشت سرهم VNTR)و (Variable Number Tandem Repeat نام دارد. در این مطالعه الگوی ژنتیکی مایکوباکتریوم های آتیپیک با استفاده از روش VNTR به منظور مطالعات اپیدمیولوژیکی این دسته بررسی گردید. روش بررسی: ۴۸ نمونه ریوی و خارج ریوی جداشده از بیماران با علایم سل ریوی که با استفاده از تست های افتراقی (شامل احیای نیترات، آزمایش فعالیت کاتالاز، آزمایش نیاسین، سرعت رشد و تولید پیگمان) و روش PCR-RFLP به عنوان مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزیس شناسایی شده بودند، انتخاب و با استفاده از ۷ لوکوس ژنتیکی شامل: ETR-F ، ETR-B, ETR-C, ETR-D, ETR-E, MPTR-A, ETR-A, از نظر الگوی VNTR بررسی شدند. لازم به ذکر است که روش VNTR علاوه بر نمونه های کلینیکی به طور همزمان بر روی سویه های استاندارد مایکوباکتریوم های آتیپیک نیز انجام شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از روش VNTR نشان داد ۷ لوکوس مورد بررسی در هیچ کدام از سوش های استاندارد مایکوباکتریوم های آتیپیک دارای پلی مورفیسم نبودند؛ در حالی که برخی از این توالی های تکراری پشت سرهم در ۴۲ نمونه از مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزیس جداشده از بیماران، پلی مورفیک بودند. در ۶ نمونه باقیمانده محصول PCR (برای هیچ کدام از لوکوس ها) مشاهده نشد. نتیجه گیری: با وجود کارآمد بودن لوکوس های ژنی نام برده برای مطالعات اپیدمیولوژیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس، این لوکوس ها در مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزیس پلی مورفیک نبوده و قادر به تعیین تنوع ژنتیکی و در پی آن مطالعات اپیدمیولوژیکی این دسته نمی باشند. لذا بررسی لوکوس های دیگر با استفاده از روش VNTR ضروری به نظر می رسد.