مقایسه میزان افسردگی در دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی و طلاب حوزه علمیه شهر قم، سال ۱۳۸۸

زمینه و هدف: افسردگی یک بیماری خلقی است که با احساس غم، فقدان، ناداری، خشم و احساس ناکامی بروز می کند. از نظر کلینیکی افسردگی یک بیماری پایدار است که بر فعالیت های روزمره تاثیر گذار است. در این مطالعه میزان افسردگی در دو قشر دانشجو و طلبه علوم دینی بررسی شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی ۳۰۰ دانشجوی علوم پزشکی و ۳۰۰ نفر از طلاب در حال تحصیل حوزه های علمیه قم و با استفاده از آزمون هامیلتون در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن در گروه دانشجویان رشته پزشکی ۱۵۶/۲±۶۱/۲۲ سال و در گروه طلاب ۱۰۳/۲±۷۲/۲۳ سال بود. فراوانی افسردگی بین دو گروه دانشجویان پزشکی و طلاب اختلاف معنی دار ی نداشت. همچنین افراد نیازمند به مشاوره در مجردین، طیف سنی کمتر از ۲۵ سال و غیربومی، بیشتر مشاهده گردید (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: در این مطالعه، اگرچه فراوانی افسردگی در دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی و طلاب حوزه علمیه قم اختلاف معنی داری نداشت؛ اما در گروه دانشجویان کمتر از ۲۵ سال، مجرد و غیربومی میزان افسردگی بیشتر بود. لذا این نتیجه می تواند رهنمودی برای برنامه ریزان و مسئولین آموزشی کشور باشد، تا در برنامه ریزی خود جهت این افراد دقت بیشتری را مبذول نمایند.