تاثیر محل سکونت بر شیوع بیماری های مزمن سالمندان

با افزایش میانگین سن و رشد جمعیت سالمند، انتظار می رود رفته رفته بر شیوع بیماریهای مزمن افزوده شود. در بررسی توصیفی- تحلیلی، ۸۰۲۴ نفر سالمند به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق فرم مراقبت ادغام یافته سلامت سالمندان صورت پذیرفت. اطلاعات با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی و نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ۴۹% روستایی و ۲/۵۴% زن بودند. ۸/۷۶ % شهری و ۲/۷۳ % روستایی متاهل، ۶/۴۰ % شهری و ۶/۵۴ % روستایی بیسواد و ۹/۴۸% شهری و ۱/۴۱ % روستایی دارای شغل بودند. همچنین ۲/۶ % شهری و ۵/۱۹ % روستایی، تحت پوشش سازمانهای حمایتی بودند. از نظر BMI ۱/۷ % شهری و ۷/۱۲ % روستایی لاغری، ۳/۵۱ % شهری و ۱/۵۸ % روستایی طبیعی ، ۲۲% شهری و ۴/۱۷ % روستایی اضافه وزن و ۶/۱۹ % شهری و ۸/۱۱ % روستایی چاق بودند. ۱۵% شهری و ۴/۷% روستایی بیماری قلبی عروقی، ۵۱% شهری و ۹/۴۷ % روستایی بیماری فشارخون، ۱/۲۳ % شهری و ۷/۱۵ % روستایی بیماری دیابت، ۲/۲۱ % شهری و ۲۴% روستایی بیماری چربی خون و ۷/۱۱ % شهری و ۶/۵ % روستایی بیماری افسردگی داشتند. نتایج آزمون x۲ ارتباط معناداری بین محل سکونت و وضعیت تاهل، تحصیلات، شغل، تحت پوشش سازمانهای حمایتی ، نمایه توده بدنی ، قندخون ناشتا ، ابتلا به بیماری های مزمن دیابت، قلبی عروقی، چربی خون، فشارخون و افسردگی نشان داد (p<۰/۰۵). تشخیص رفتارهای افراد از طریق ارزیابی شیوه زندگی به منظور برنامه ریزی جهت ارتقای سطح سلامت آن ها امری ضروری است؛ زیرا شواهد نشان می دهد درصورتی که فرد به طور معمول و به نحو صحیح فعالیت های ارتقاءدهنده سلامتی را انجام دهد، شیوه زندگی بهتری خواهد داشت و لزوم مداخلات به خصوص با تاکید بر فعالیت بدنی و مصرف غذاهای سالم ضروری می باشد.