تلقی خروج از برجام و اعمال تحریمها به منزله بروز حوادث قهریدر قراردادهای داخلی پیمانکاری طرح و ساخت

از مهمترین تغییرات و تحولات سالهای اخیر خروج آمریکا از برنامه جامع اقدام مشترک (موسوم به برجام ) و در ادامه تحمیل تحریمهای گسترده و کم سابقه از طرف ایالت متحده آمریکا و تبعیت سایر کشورها و دولها در توسعه این تحریمها در کنار عدم همکاری شرکتهای مختلف خارجی در بازار صنعتی ایران می باشد، بنحوی که این موضوع اثرات کوتاه مدت و دراز مدتی را بر قراردادهای پیمانکاری، خصوصا در حوزه پیمانکاری طرح و ساخت گذاشته و در صورت قبول اثر وضعی این موضوع بعنوان قوه قاهره که موجب بروز حوادث قهری و شرایط فورس ماژور میشود، آنگاه تحولات عظیمی در تعهدات طرفین قرارداد ایجاب می نماید که این رویکرد میتواند تبعات مختلفی را نیز برای ذینفعان طرح ها و طرفین قراردادهای پیمانکاری بهمراه داشته باشد و چه بسا جبران خسران و یا هزینه های تحمیلی مترتب را نیز محل اختلاف قرار داده و در نهایت بنابر مقتضیات زمانی و شرایط بروز تحریم در دوره های زمانی مختلف از قرارداد، موجب تعلیق موقت، انحلال قرارداد و سقوط تعهد طرفین قرارداد گردد.در این مقاله، به منظور بررسی این موضوع، ابتدا به معرفی ماده ۴۳ شرایط عمومی پیمان " بروز حوادث قهری " پرداخته و سپس با شناسایی تمام الزامات و پیش نیازهای لازم جهت قبول وقوع حوادث قهریه، به بررسی تاریخچه برجام و تحریمهای گسترده علیه ایران با هدف شرایط و ضوابط قبول برجام و تحریم به منزله حوادث قهری پرداخته می شود.