شناسایی موانع زیرساختی حاکم بر حضور معلولین در ورزش همگانی کشور

فعالیت بدنی و جسمانی به عنوان ضروری ترین نیازهای بشریت معرفی میگردد که سلامت افراد جامعه را به همراه دارد.همین امر نقش تربیت بدنی را در زندگی ها برای رسیدن به سلامتی و تندرستی، شادابی و نشاط پررنگ تر میکند. در رابطه با این موضوع اما سلامتی افراد معلول به نسبت غیر معلولین موضوع بسیار پیچیده تری است که علت این پیچیدگی میتواند از یک سو مربوط به شرایط جسمانی متفاوت معلولین و در سویی دیگر نگرش عمومی، آگاهی ناکافی ارائه دهندگان خدمات سلامتی و ناکافی بودن پروژه ها و راهبردهای ارتقای سلامتی معلولان است. در جهان امروز با رشد روز افزون گروه های معلولین نیاز به سرمایه گذاری و شناسایی موانع مختلف حضور آن ها در ورزش امری مهم برای تمامی جوامع به شمار می رود تا بتوان بارفع آن ها زمینه ساز حضور پررنگ معلولین در ورزش همگانی و حفظ سلامتی آنها شد. یکی از این موانع مهم موضوع زیر ساخت ها می باشد زیرا همیشه رشد در هر زمینه ای نیازمند توسعه عوامل زیر ساختی است که ورزش نیز در این امر مستثنی نیست. از این رو تحقیق با هدف: شناسایی موانع زیر ساختی حاکم بر حضور معلولین در ورزش همگانیکشور صورت پذیرفت. پژوهش حاضر از لحاظ هدف: کاربردی و در بعد روش پژوهش با توجه به این موضوع که رویکردی تفسیرگرایانه دارد کیفی است که با کمک روش نمونه گیری: قضاوتی و گلوله برفی تا اشباع نظری برروی ۱۲ نفر از نخبگان ورزشی و معلولان فعال در حوزه ورزش و مدیریت انجام پذیرفت. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه بود. رواییپژوهش در تمامی طول انجام کار رعایت گردید و برای بررسی پایایی تحقیق از روش بازآزمون استفاده شد. در انتها به کمکروش تحلیل تم و کدگذاری باز و محوری به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. نتایج حاصل از پژوهش پنج مولفه فرعی را برای بحث موانع زیر ساختی معین کرد که به ترتیب شامل: نبود فضای ورزشی مناسب، عدم امکان استفاده معلولین ازفضاهای ورزشی، نبود فضاهای متناسب با معلولین خاص، عدم وجود امکانات ورزشی با شرایط معلولین در فضاهای سبز و نبود فضای مناسب فعالیت بدنی معلولین به همراه خانواده ها می باشد. لذا میتوان نتیجه گیری کرد مدیران باید در ایجاد زیرساخت های ورزشی دقت بیشتری برگزینند تا بتوان زمینه ساز مشارکت فعال معلولین در عرصه ورزش همگانی کشور بود.