شرایط اجرای حد در زمان غیبت امام زمان (عج)

موضوع اقامه حدود باتعطیل آن در زمان غیبت امام زمان (عج) یکی از مسائل پر ماجرا در فقه امامیه است که فقهای امت را به دو جناح تقسیم نموده است. در راس موافقین اقامه حدود صاحب جواهر و دیگر علما قرار دارند که می فرماید آنان کهمنکر اقامه حدود در زمان غیبت امام زمان (عج) می باشند از طعم فقه چیزی نچشیده اند و به لب اللباب فقه دست پیدا نکرده اندو در جناح مخالف هم محقق حلی ، علامه حلی وابن ادریس وابن زهره قرار دارند. موافقین از کتاب به آیات همچون »الزانیهو الزانی فاجلدوا کلﱠواحد منهما مانه جلدمولا تاخذکم بهما رافه...« السارق و السارقه فاقطعوا ایدیهما جزاء بما کسبا نکلامن الله والله عزیز حکیم« و از سنت به توقیع شریف منسوب به امام عصر (عج) استدلال نموده اند که صاحب جواهر می فرماید این سخن امام (ع) »آنان حجت من بر شما و من حجت خدا هستم و ظهور بیشتر و شدیدتری دارد که فقیه حجت است در هر چه که امام از جانب خداوند حجت در آنهاست که از جمله آنها اقامه و اجرای حدود است و از دلایل بر آمده از سنت روایت حفض بن غیاث است که بسیاری از علما نیز به این روایت در اثبات اقامه حدود برای فقیه استدلال نموده اند. پس از بررسی نظرات علمایی که ادعای مخالفت آنان می رود به این نتیجه رسیدیم که نه تنها مخالف اقامه حدود نیستند بلکه جزء موافقین نیز می باشد زیرا که علامه حلی می فرماید اقامه حدود فقط در اختیار امام (ع) و یا فرد ماذون از جانب ایشان بوده و در عصر غیبت در اختیار فقهای شیعه می باشد.