بررسی روند تغییرات طولانی مدت بارندگی استان تهران با استفاده از داده های ایستگاهی و ماهواره ای GPM

بارش به عنوان اصلی ترین ورودی برای طیف گسترده ای از کاربردهای هیدرولوژیکی، هواشناسی و مدل های آب و هوایی نقش مهمی در چرخه هیدرولوژیکی زمین برعهده دارد. بنابراین، تخمین دقیق مقدار و پراکنش بارش برای پیش بینی و بهبود فرآیندهای مرتبط با آب و هم چنین کاهش عدم قطعیت ها برای مدیریت منابع آب حائز اهمیت است. مطالعه حاضر، با هدف بررسی روند بارندگی استان تهران با استفاده از دادههای ماهوارهای GPM-IMERG، آزمون من کندال و شیب تخمین گر سن انجام شده است. در این راستا به منظور بررسی دقت داده های ماهواره ای از داده های هفت ایستگاه زمینی؛ آبعلی، چیتگر، فیروزکوه، فیروزکوه قله، ژئوفیزیک، مهرآباد و شمیرانات در دوره زمانی ۲۰۲۰-۲۰۰۱ استفاده شده است. نتایج نشان داد که همبستگی بین داده های ماهواره ای GPM و داده های ایستگاهی در اکثر ایستگاه ها بالای ۵۹/۰ بوده است، که نشان دقت خوب داده های GPM در بررسی بارش است. از طرفی دیگر روند تغییرات بارندگی با استفاده آزمون من-کندال و شیب تخمینگر سن نشان داد که روند تغییرات بارندگی در تمام ایستگاه های مورد بررسی به جز ایستگاه آبعلی روند کاهشی و معنی داری داشته و این روند کاهشی در داده های ایستگاهی فیروزکوه، فیروزکوه قله و در داده های ماهواره ای شمیرانات نیز دیده شده است که به ترتیب ۱/۹۸-، ۲/۳۰- و ۴/۸۴- می باشد. علاوه بر آن، نتایج شیب تخمین گر سن نیز این نتایج را تایید می نماید. یافته های مطالعه حاضر ضرورت استفاده از داده های محصول GPM-IMERG را در بررسی تغییرات اقلیمی و کاربردهای هیدرولوژی را دو چندان می کند.