اثر متقابل شرایط حدی هیدرولوژیکی-جامعه انسانی-مدیریت بهره برداری از سدهای مخزنی

در دهه های اخیر، از یک سو اثر فعالیتها و عملکرد جامعه انسانی بر تشدید خشکسالی/سیلاب و متقابلا، واکنش و پاسخ انسان نسبت به این وقایع حدی بررسی شده است. اما سیستم دینامیک بر هم کنش متقابل هر دو مولفه پاسخ و اثر هنوز هم دارای پیچیدگی های فراوان بوده و ابعاد مختلف آن به طور کامل شناسایی نشده است. اغلب رویکردها و سناریوهای پاسخ به ریسک برای شرایط کوتاه مدت طراحی شده اند، بنابراین می توانند باعث مخاطرات و پیامدهای ناخواسته جدید در سیستم دینامیک بلند مدت گردند. شواهد و داده های تاریخی در این پژوهش نشان می دهد که یکی از واکنش ها و پاسخ های جامعه انسانی (بهره برداران) به رخدادهای حدی هیدرولوژیکی، تغییر قواعد و پارادیم های بهره برداری از سدهای مخزنی بوده است. این تغییر سیاست بهره برداری اگر چه با استفاده از فاکتورهای یادگیری حافظه کوتاه مدت و به منظور سازگاری بیشتر طراحی شده است اما در بلند مدت و اولین تغییر فاز از شرایط خشکسالی به سیلاب یا بالعکس، ریسک های نوظهور و اثرات مخرب آن در سیستم نمایان شده است. این فرآیند با از داده ها و اطلاعات بهره برداری سد مخزنی دز در سال های اخیر تشریح شده است که تایید کننده سیستم دینامیک و سایر فرضیات مطرح شده است.