بررسی تاثیر نوع نمک کبالت بر ساختار زیف۶۷ و کارایی آن در حذف آزیترومایسین از پساب

آزیترومایسین یکی از آلاینده های موجود در پساب های صنایع دارویی و شهری می باشد. ورود آلاینده های دارویی پساب به محیط زیست پیامدهای خطرناکی دارد و می تواند سلامتی انسان را تهدید کند، لذا تصفیه آلاینده های دارویی از پساب حائظ اهمیت است. استفاده از جاذب های کارامد می تواند راهکاری مناسب برای حذف آلاینده های دارویی باشد. زیف ها، گروهی از مواد متخلخل هستند که به عنوان جاذب استفاده می شوند. فاکتورهای متعددی بر ساختار زیف و در نتیجه کارایی آن در میزان حذف آزیترومایسین از پساب تاثیر دارد. در مقاله پیش رو، تاثیر نوع نمک کبالت بر ساختار زیف۶۷ و کارایی آن به عنوان جاذب بررسی می شود. بدین منظور سه نوع زیف۶۷ با استفاده از سه نوع نمک کبالت نیترات، کبالت کلرید و کبالت استات سنتز و به کمک آنالیزهای SEM و BET مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که سطح ویژه تاثیر بسزایی بر عملکرد جاذب در حذف آزیترومایسین دارد. روند بازده حذف جذبی بر پایه نوع نمک بکار رفته به این ترتیب است: کبالت نیترات (%۸۰/۲) ˃ کبالت استات (%۸۶/۸۲) ˃ کبالت کلرید (%۹۰/۰۲)، که در تطابق کامل با سطح ویژه جاذب های سنتز شده است که به ترتیب عبارت است از زیف۶۷ (کبالت نیترات) ( m۲/g۱۵۴۰/۵) < زیف۶۷ (کبالت استات) ( m۲/g۱۷۴۱/۶) < زیف۶۷ (کبالت کلرید) ( m۲/g۱۷۶۵/۵).