مبحثی کوتاه بر رویکردهای نظری و تبیین شاخص های اندازه گیری تغییر اقلیم و جرمدر فضاهای جغرافیایی (شهر و روستا)

مطالعات تغییر اقلیم و جرم از مباحث جدید در حوزه علوم محیطی و جغرافیایی است که با توجه به پیامدهای متعدد آن بر حوزههای محیطی، اقتصادی و اجتماعی نیازمند شناخت بینش ها و دیدگاه های نظری وهمینطور مدل های سنجش و اندازه گیریاست. هدف در این پژوهش این است که با استفاده از نظریه های جرم و معرفی مدل های سنجش و اندازه گیری به توصیفتاثیرات بالقوه تغییر اقلیم بر جرم و شیوه های سنجش آن بپردازد. این مهم از طریق بررسی در مطالعات اسنادی پیشرو دنبالگردیده است. تحلیل محتوای مورد استفاده در مقالات پیشرو در قالب یک نظم جدید ارائه شده است. در رویکرد نظری، مقاله مدل های نظری فرار اثر منفی NAE، پرخاشگری عاطفی عمومی GAAM و نظریه فعالیتهای معمول RAT تفاوت میان این مدل ها، و بحث ویژگی های فردی در جرم با تاکید بر تاثیر تغییرات اقلیمی را مورد بحث قرار داده است. سپس رویکردی انتقادیدر مدل های سنجش و اندازه گیری تغییر اقلیم و جرم را نشان داده است. نظریات ابتدا بر این نتیجه تاکید داشتند که شاخصدمای بالا رابطه ای خطی با جرم دارد اما نتایج مطالعات بعدی بیانگر آن است که این رابطه الزاما خطی نیست و با افزایش شدیددما از میزان جرایم کاسته می شود. این مهم در مدل شناختی فرار اثر منفی مورد توجه است. مدل پرخاشگری عاطفی عمومی بهتحریک پذیری افراد برای ارتکاب جرم در شرایط دمایی بالا اشاره میکند و نظریه فعالیت های معمول فرض می کند که الگوهایجرم با الگوهای فرصت تغییر می کند. مدل ها هر چند پشتیبانی قابل توجهی در توضیح تغییرات فصلی در جرم دریافت کرده اند وافزایش کلی در میزان جرم سالانه با گرم شدن سیاره را پیش بینی می کنند اما موضوع را مسائل متعددی از جمله شرایط فردی و محیطی پیوند می زنند. شرایط فردی که خود می تواند متاثر از تغییر اقلیم و شرایط محیطی باشد و پیامدهای تغییر اقلیم بر جرمرا تشدید نماید. مبحث پایانی نیز به این نکته اشاره دارد که تخمین، پیش بینی و اندازه گیری تغییر اقلیم علاوه بر صرف سنجشدمای سالانه و ارتباط آن با جرم باید با شاخص دمای ماهانه و شاخص های بارش و تغییر در سطوح بررسی از سطح ملی به سطحمحلی انجام گردد