مصلحت در حکمرانی: دیدگاه اهل سنت

حکمرانی ساز و کار اعمال قدرت و تصمیم گیری در مورد مسائل عمومی است. تصمیم گیری ها بنا بر اولویت های اجتماعی و شخصی اتخاذ می شوند که متاثر از اعتقادات و ارزش ها هستند. در سپهر دین، اولویت های حکمرانی بنا بر مصلحت تعیین می گردند. مصلحت برونداد فهم و کاربست کلان نظریه مقاصد شریعت است. این کلان نظریه می تواند با صلاحیت دادن به گزینه های بدیل، توجیه انتخاب در تصمیم گیری و اقدام به عمل را برای حکمرانان فراهم آورد. فلذا، مصلحت یک امر پاسخی به پرسش از انتخاب و اجرا است. از آنجایی که حکمرانی بر پایه مشارکت سه لایه دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی قابل تحقق است، این جستار با رجوع به گزاره های کیفی قابل استناد و با تحلیل علی لایه ای، مصلحت در حکمرانی را با نظر به مقاصد شش گانه شریعت (حفظ نفس، حفظ عقل، حفظ نسل، حفظ مال، حفظ دین و حفظ آبرو) و آراء معاصرین تبیین نموده است؛ به گونه ای که، با اولویت بندی این مقاصد در موقعیت های گوناگون، راهنمای عمل حکمرانان فراهم آید.