بررسی سیاست خارجی و حکمرانی امنیت ملی در ایران

سیاست خارجی خط مشی های یک دولت در عرصه خارجی و روابط با سایر کشورها است. سیاست خارجی یکی از متعالی ترین امور عمومی در زندگی بشر امروز است که وظیفه خطیر تولید امنیت و حفاظت از منافع ملی کشور در دنیای پیچیده کنونی بشر به عهده آن است. سیاست خارجی کشورها تابع شرایط محیط داخلی و بین المللی است و تامین امنیت، یکی از وظایف عمده دولت ها به شمار می آید که نیاز به سیاستگذاری را در این حوزه ضروری می کند. دولت ها پس از تاسیس و حضور در نظام بین الملل، برای حفظ بقای خود به امنیت نیاز دارند؛ امنیت در گستره ملی یا اهداف ملی، حاکمیت ملی و استقلال، نقش تنگاتنگی دارد. سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قانون اساسی، بر اساس اصولی مانند مقابله با استکبارگران، حمایت از مستضعفان و محرومان، ایجاد حکومت شیعی در ایران و تلاش برای کشوری قدرتمند و توسعه یافته شکل گرفته است؛ از این رو، سیاست خارجی ایران به سمت امنیت محوری کشیده شده است و شدت و ضعف اولویت در سیاست خارجی به دنبال تاثیر بر امنیت ملی ایران متفاوت بوده است. امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران بر اساس خط مشی هایی که دولت ها در نظام بین الملل اتخاذ می کنند، سنجش می شود. مقاله حاضر به روش کتابخانه ای انجام شده است و سوالی که در این مقاله نگارنده بیان می کند، این است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی چه تاثیری بر امنیت ملی دارد؟ پاسخ فرضی که به این سوال داده می شود، آن است که، دولت ها در فراسوی مرزها، با آن گونه از حکمرانی که بر اساس مولفه های توسعه و پیشرفت با تکیه بر خودکفایی و مبارزه با استکباران و نیز دیپلماسی و مذاکره شکل گرفته باشد، به حفظ و بالا بردن امنیت ملی کمک کرده اند.