بررسی راهکارهای بهبود مدیریت زنگ تفریح در مقطع تحصیلی راهنمایی

هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت موجود، تنگناها و نارسایی های زنگ تفریح از نظر دانش آموزان و معلمان بوده و به ارائهی راهکارهایی برای بهبود مدیریت زنگ تفریح در مقطع تحصیلی راهنمایی در مدارس ناحیه سه کرج می پردازد. در اینمطالعه ۲۵۷ دانش آموز(دختر و پسر) و ۵۶ نفر از معلمان با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخابشدند و با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته نظرات دو گروه در چهار مقوله مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده هاآزمون های ناپارامتری تحلیل واریانس فریدمن و کروسکال والیس و آزمون یو من ویتنی به کار گرفته شد. نتایج بررسینشان داد بین نظرات دانش آموزان و دبیران در مورد" نگرش و اهمیت زنگ تفریح" اختلاف معناداری مشاهده نشده است وهردو گروه زنگ تفریح را عاملی مهم در رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان تلقی می کنند.در حالیکه بین نظراتدو گروه از نظر "مدت زمان مناسب برای زنگ تفریح" و" شرایط و امکانات فیزیکی مدرسه" به هنگام زنگ تفریح در سطحتفاوت معناداری وجود دارد. این تفاوت در مورد "مدت مناسب زنگ تفریح" به این صورت بود که معلمان مدت زمان فعلیزنگ تفریح را بیش از دانش آموزان مناسب و کافی می دانند.در زمینه ی" شرایط و امکانات فیزیکی مدرسه" تفاوت بیننظرات دو گروه، بیانگر کمبود آشنایی معلمان از شرایط فیزیکی زنگ تفریح برای دانش آموزان است. نتایج هم چنین نشانداد که میزان آگاهی معلمان از نوع فعالیت های دانش آموزان در زنگ تفریح (تغذیه، بازی، محور صحبت و حضور درمراکزفرهنگی- تربیتی مدرسه) نسبی است و دانش آموزان خواستار توجه بیشتر معلمان به این مقوله اند.