تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر گلوکز و نیمرخ های چربی موش های نر دیابتی نوع دو

مقدمه: هدف پژوهش تاثیر تعاملی تمرین تناوبی و عصاره عسل آویشن بر گلوکز و نیمرخ های چربی موش های نر دیابتی نوع دو بود.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر را موش های صحرایی نر تشکیل می دادند. پس از ۲۰ هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی ۲۵به ازای کیلوگرم وزن موش ها دیابتی شدند. موش هایی که گلوکز ناشتای آنها بین ۱۵۰ تا ۴۰۰ میلی گرم در دسی لیتر بود دیابتی نوع دوم در نظر STZ میلی گرم گرفته شد. موش ها در ۴ گروه کنترل دیابتی ۶ سر، تمرین تناوبی ۸، عسل آویشن ۶، تمرین تناوبی و عسل آویشن ۸ سرگروه بندی و پروتکل تمرینی و گاواژ عسل روی آنها اجرا شد. هشت هفته تمرین هوازی، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید ۲ دقیقه ای ۸۰ تا ۹۰ درصد vo(۲)max و تناوب استراحت یک دقیقه ای با ۵۰ تا ۵۶ درصد vo(۲)max اجرا شد. عسل آویشن به صورت گاواژ به میزان ۳ گرم بر کیلوگرم ۵ روز در هفته داده شد. سپس موش ها توسط اتر بی هوش و قربانی شدند. نیم رخ های چربی و گلوکز با استفاده از اتوآنالیزر اندازه گیری شد. تحلیل آماری با استفاده نرم افزار SPSSو آزمون تحلیل واریانس دو عاملی و تعیین اندازه اثر و تعقیبی توکی انجام شد.نتایج: یافت ههای پژوهش نشان داد نیمرخ چربی LDL, TG, CHOL در گروه تمرین تناوبی و عسل آویشن نسبت به کنترل دیابتی کاهش داشته است که در مورد TG گروه تمرین معنی دار بود (P=۰/۰۱). همچنین HDL در گروه تمرین تناوبی و عسل آویشن و تعاملی تمرین تناوبی عسل آویشن نسبت به کنترل افزایش غیرمعنی داری داشته است.نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه نتیجه گرفته شد تاثیر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن بر بهبود گلوکز و نیمرخ هایچربی موثر بوده است.