مطالبات و حقوق سیاسی و اجتماعی زنان درگذار از قاجار به پهلوی

با طلیعه انقلاب مشروطه و تشکیل مجلس شورای ملی، حضور زنان در عرصه های سیاسی اجتماعی پررنگ شد. آشنایی با برخی از جنبه ها و مفاهیم حقوق سیاسی و اجتماعی مربوط به زنان که در آرا و نظریات روزنامه نویسان و زنان و مردان روشنفکر منعکس می شد، به تدریج حقوق مزبور را به مطالبات زنان ایرانی تبدیل کرد. این مطالبه گری با تغییر در ساختار سیاسی کشور و ایجاد رژیم پهلوی، هم زمان شد. نوشتار حاضر تلاش می کند با روش تاریخی و متکی بر توصیف و تحلیل منابع و نشریات زنان به این پرسش پاسخ دهد که مطالبات و حقوق سیاسی و اجتماعی زنان ایرانی در روند گذار از قاجار به پهلوی چه بوده است؟ به نظر می رسد زنان ایران با تجربه هایی که از فعالیت های سیاسی و اجتماعی، پس از انقلاب مشروطه به دست آورده بودند، طرح تحول شرایط زندگی فردی و اجتماعی خود را مطرح ساختند. آن ها دریافتند موانعی که زن ایرانی برای احقاق حقوق خود با آن روبه روست، ریشه در دو عامل دادر، یکی دیدگاه و نگرش مرد سالارانه حاکم بر جامعه ایران، و دیگری بی خبری زنان از جهان و جایگاه فردی و اجتماعی خود در جامعه. از این رو، زنان ایرانی، فعالیت های خود را حول دو محور اثبات لیاقت و توانایی ها برای حضور در حیات اجتماعی جامعه، و همچنین برخوردار شدن از حقوق یکسان با مردان در خانواده قرار دادند. آن ها از طریق ایجاد انجمن ها، نهادها و ا نتشار مجله و روزنامه مخصوص زنان، مطالبات خود را مطرح کردند.