تاثیر آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح در ماده ۵۴ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح

شوراهای پزشکی نیروهای مسلح وظیفه تعیین سطح سلامت کارکنان پایور و وظیفه نیروهای مسلح را عهده دار بوده و نظریات خود را در خصوص هرگونه بیماری کارکنان پایور و وظیفه نیروهای مسلح در قالب رای ذکر نموده و متعاقبا نتیجه آن را به قسمت نیروی انسانی یگان نظامی بیمار مراجعه کننده منعکس می نمایند. علی ایحال زمانی که کارکنان بیمار پایور و وظیفه جهت استفاده از معافیت های خدمتی مندرج در آرای شوراهای پزشکی به مسئولین و فرماندهان خود مراجعه می نمایند، بعضا مسئولین مربوطه از اجرای آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح استنکاف ورزیده و حتی در مواردی به دلیل عدم بکارگیری صحیح کارکنان بر حسب سلامت جسمانی آنان، باعث تلفات انسانی و صدمات جسمانی در یگان نظامی شده و ایضا موجبات مفتوح شدن پرونده ها در محاکم نظامی و بعضا دیوان عدالت اداری می گردد. در کشور ایران، قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۹ عمده ترین منبع حقوق جزای نظامی بوده که در خصوص الزام به اجرای مفاد آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح قوانین و قوائدی را معین ننموده و در این زمینه خلا قانونی وجود دارد. لذا این مقاله با بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی، جایگاه آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح را در قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح با رویکرد بر ماده ۵۴ آن مورد بررسی قرارداده و حصول نتیجه آن این بوده که فقط در صورت بروز تلفات انسانی و صدمات جسمانی ناشی از عدم رعایت مفاد آرای شوراهای پزشکی نیروهای مسلح در خصوص مجنی علیه، به نحوی از انحاء می توان به ماده ۵۴ قانون مربوطه تمسک نموده و به سازمان قضایی نیروهای مسلح مراجعه وجهت استفاده از سایر محدودیتها و معافیت های مندرج در آرای شوراهای پزشکی، کارکنان بیمار پایور و وظیفه نیروهای مسلح ناگزیر باید به دیوان عدالت اداری مراجعه نموده و متعاقبا این امرموجب اطاله دادرسی و افزایش هزینه جهت استیفای حق آنان و افزایش حجم پرونده های قضایی در قوه قضاییه و بعضا صدور آرای متهافت می گردد. من حیث المجموع برای پر کردن خلا قانونی آن در قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح باید قوانینی در این زمینه به تصویب برسد.