مقایسه خودشیء انگاری، تصویر بدنی و استرس ادراک شده در میان زنان فعال در رشته ی ورزشی یوگا و زنان غیرفعال

مطالعه حاضر با هدف مقایسه ی خودشی انگاری، تصویر بدنی و استرس ادراک شده در زنان فعال و غیرفعال در رشته ی ورزشی یوگا انجام شد. روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای و روش نمونه گیری در دسترس بود. بدین منظور ۵۰ زن عادی انتخاب شدند. این افراد به صورت نمونه گیری در دسترس در دو گروه کنترل (۲۵=n)، و تجربی (۲۵=n) تقسیم شدند. برای سنجش استرس ادراک شده از پرسشنامه کوهن و همکاران (۱۹۸۳)، برای سنجش تصویر بدنی از پرسشنامه کوپر و همکاران (۱۹۸۷) و برای سنجش خودشی انگاری از پرسشنامه نل و فریدریکسون (۱۹۹۸) استفاده شد. برنامه تمرین یوگا بر طبق استانداردهای موجود در طول هشت هفته اجرا شد (دی بنتو و همکاران، ۲۰۰۵). در پایان هشت هفته مجددا پرسشنامه های تحقیق در میان اعضای دو گروه توزیع و سپس جمع آوری شد. داده های تحقیق با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس چند راهه و آزمون t تجزیه و تحلیل شدند، نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات یوگا در گروه آزمون باعث کاهش معنی داری در نمرات استرس ادراک شده، تصویر بدنی و خودشی انگاری شد؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که ورزش یوگا نقش مهمی در کاهش آسیب های روانشناختی در نتیجه خودشی انگاری دارد و می تواند به عنوان رویکرد ورزشی مناسبی در نظر گرفته شود.