پیش بینی سازگاری دانش آموزان بر اساس خودکارآمدی تحصیلی، اضطراب امتحان و تنظیم هیجانی در دانش آموزان

مطالعه حاضر با هدف پیش بینی سازگاری دانش آموزان بر اساس خودکارآمدی تحصیلی، اضطراب امتحان و تنظیم هیجانی در دانش آموزان شهر کرج صورت گرفته است. روش پژوهش به صورت توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر و دختر مقطع سوم راهنمایی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۳۹۷ بود که از این میان نمونه ای ۲۰۰ نفری به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از دو مدرسه پسرانه و دو مدرسه دخترانه به صورت تصادفی انتخاب شده و نمونه های پژوهش به صورت تصادفی از بین کلاس های سوم انتخاب شدند. پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز (۱۹۸۲)، مقیاس تنظیم هیجانی گراتز و رومر (۲۰۰۴)، پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر (۱۹۸۰) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۹) بین آن ها توزیع شد. در تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین سازگاری تحصیلی و خودکارآمدی رابطه معناداری وجود دارد. بین سازگاری تحصیلی و اضطراب امتحان رابطه معناداری و معکوسی وجود دارد. بین سازگاری تحصیلی و تنظیم هیجانی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون انجام شده نشان داد که خودکارامدی تحصیلی، اضطراب امتحان و تنظیم هیجانی قابلیت پیش بینی سازگاری تحصیلی را دارند.