نقش معماری منظر از دیدگاه های مختلف معماری بر طراحی شهری و شهرسازی

در معماری و شهرسازی گذشته این مرز و بوم همواره تعامل روشنی میان عرصه های باز و بسته برقرار بوده است؛ به گونه ای که منظر به عنوان فضای باز ارتباط مشخص و تعریف شده ای با فضاهای بسته یعنی ابنیه داشته است. نمونه ای از جلوه این مفهوم را می توان در خانه های ایرانی شاخص در شهرهایی همچون کاشان و اصفهان به کرات مشاهده کرد. این مهم یعنی ارتباط میان منظر و ساختمان پس از ورود مکتب مدرنیسم به فراموشی سپرده شد؛ البته این فرصت یعنی برقراری مجدد ارتباط قوی و روشن میان عرصه های نامبرده که منجر به تقویت حوزه های نمادین، معنایی و کارکردی ابنیه می شود، امروزه بر عهده معماران منظر بوده و باید به این خلاء موجود به نحو مطلوبی پاسخ داد. در مجموع می توان گفت معماران منظر امروزه نقش ویژه ای در خلق و توسعه چشم اندازهای منحصربه فرد و زمینه ای در شهر و طبیعت پیرامون شهر دارند. ساخت مناظر مصنوع در شهرها، توسعه فضاهای تفرجگاهی و ساماندهی زمین های رها شده تنها بخشی از دامنه فعالیت وسیع معماران منظر در دهه های اخیر بوده است. فضاهای باز شهری مانند خیابان ها، پیاده رو ها و … که همیشه به حال خود رها شده اند را می توان به معماران متخصص منظر سپرد تا با استفاده از دانش، نگرش، اطلاعات و ایده هایی که دارند به این فضاهای مرده زندگی ببخشند و به عبارتی آنها را دوباره زنده کنند. هدف معماری منظر در حالت کلی سازماندهی فضاهای عمومی و مکان های موجود در سطح شهر است که در نهایت به توسعه اقتصادی، تفریحی، فرهنگی و گردشگری منجر می شود.