بهینه سازی چندهدفه زنجیره تامین سوخت های زیستی با در نظر گرفتن محدودیت های اقلیمی: مطالعه موردی استان قزوین

در این پژوهش هدف به دست آوردن میزان مساحت های بهینه اختصاص یافته برای کشت زیست توده های گندم، جو،برنج، ذرت و چغندرقند در استان قزوین به منظور تامین ۱۰ % از تقاضای سوخت ها بین سال های ۱۳۹۵ تا ۱۴۲۵ ودر افق زمانی ۳۰ ساله در منطقه می باشد که این کار با مدلسازی زنجیره تامین سوخت های زیستی در سطح استانیبرای منطقه و بهینه سازی چند هدفه آن با توابع هدف اقتصادی، اثر سلامتی و مصرف آب صورت گرفته است.سوختهای زیستی در نظر گرفته شده نیز به ترتیب اتانولزیستی، گاززیستی، سوخت جت، دیزل زیستی وهیدروژنزیستی میباش ند که به ترتیب جایگزین سوخت های فسیلی بنزین، گاز طبیعی، کروسین، گازوئیل و مازوتدر نظر گرفته شده اند. بهینه سازی صورت گرفته در این پژوهش با روش اپسیلون– محدودیت می باشد و پس ازتشکیل دادن منحنی های پارتو برای توابع هدف سه گانه، مقادیر بهینه برای توابع هدف و متغیرهای تصمیم که در اینمسئله میزان مساحت های بهینه اختصاص یافته برای کشت زیست توده های مختلف می باشند، به دست می آید. بهمنظور در نظر گرفتن شرایط اقلیمی در منطقه از سناریوهای RCP ۴.۵ و RCP ۸.۵ گزارش ششم IPCC استفاده شده است که اثر میزان کاهش بارش و افزایش دمای متوسط کمینه و بیشینه در استان روی مدلسازی در نظر گرفتهشود. با اعمال این نتایج مشاهده می شود که میزان زمین های تخصیص یافته به زیستتوده برنج به واسطه مصرف آببالا ی نسبی آن کاهش مییابد و میزان مساحت های اختصاص یافته به زیست توده های گندم، جو و ذرت افزایشمی یابد. با در نظر گرفتن زنجیره تامین بهینه برای سناریو پایه نیز میزان هزینه های اقتصادی برابر با ۱۹۲ ترلیون دلاربرای ۲۵ سال افق مدلسازی می باشد که این هزینه ها در سناریوهای اقلیمی به دلیل تغییر الگوی کشت و همچنینافزایش میزان کل زمین های کشاورزی که باید کشت شوند، افزایش پیدا می کند.