بررسی ماندگاری پسماندهای پلاستیکی در اکوسیستم های دریایی و اقیانوس ها

افزایش تولید جهانی و استفاده از پلاستیک منجر به تجمع مقادیر زیادی پسماند پلاستیکی در اقیانوس های جهان شده است.ویژگی هایی مانند چگالی کم، خواص مکانیکی خوب و هزینه کم امکان استفاده موفقیت آمیز از پلاستیک در صنایع و زند گیروزمره را فراهم می کند، اما دوام بالا منجر به ماندگاری پلیمرها ی مصنوعی در محیط دریایی می شود که در آن به انواعزیادی از موجودات آسیب می رساند. در زیستگاه های دریایی متنوع، از جمله سواحل، سطح دریا، ستون آب و بستر دریا ،پلاستیک ها در معرض شرایط محیطی مختلفی قرار می گیرند که تجزیه فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی پلاستیک ها را تسریعیا کاهش می دهد. تجزیه پلاستیک عمدتا از طریق واکنش های اکسیداسیو ن عکس ناشی از اشعه فرابنفش خورشید اتفاقمی افتد و بنابراین، در محیط های نورانی مانند سطح دریا و سواحل شدیدتر است. سرعت تجزیه وابسته به دما است که منجر بهکاهش قابل توجه فرآیندها ی آب دریا می شود. در زیر ناحیه نوری در ستون آب، پلاستیک ها به آرامی تجزیه می شوند کهمنجر به ماندگا ری بالا ی زباله های پلاستیکی ب ه ویژه در کف دریا می شود. تجزیه بیولوژیکی پلاستیک ها توسط میکروارگانیسمها در محیط دریایی ناچیز است، زیرا واکنش تجزیه زیستی به خصوص در دریا کند است و عرضه اکسیژن برای این فرآیندهامحدود است. تجزیه اقلام پلاستیکی بزرگتر منجر به تشکیل میکروپلاستیک های کوچک فراوان می شود. انتقال ذرات کوچکبه بستر دریا و رسوب آنها در محیط اعماق دریا با کلون سازی مواد توسط ارگانیسم های رسوب کننده تسهیل می شود کهتراکم ذرات را افزایش داده و آنها را مجبور به فرو رفتن می کند.