بررسی رویکرد اختلال روانشناختی در به کارگیری مجازات حدی در فقه

میزان قابل توجهی از جرایم توسط مبتلایان به اختلالات روانی، از جمله اختلال شخصیت مرزی به وقوع می پیوندد؛ چنان چه این افراد مورد معاینات تخصصی قرار نگیرند و مورد کیفر واقع شوند، علاوه بر آن که جنبه ی اصلاحی، که یکی از اهداف مجازات هاست محقق نمی شود، بلکه وضعیت روانی آن ها تشدید خواهد شد و این به ضرر مبتلایان و اطرافیان آن ها و جامعه خواهد بود. وجود خلاء و ابهام قانونی در تعیین نوع مسئولیت این دسته از بیماران ،که از حیث روانی دچار آسیب های شدید می باشند ، باعث گردیده تا این دسته از مرتکبان در حیطه لفظ جنون نگنجیده و به ناچار، دارای مسئولیت تام کیفری شناخته می شوند. پژوهش، به روش تحلیلی ،توصیفی و استفاده از منابع کتابخانه ای نظیر کتب و مقالات ارائه شده انجام گرفته است. یافته های مطالعه نشان مید هد از آن جا که مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی در حالت روان پریشی، قوه اراده و تمییزشان مختل می شود، اگر در بررسی های روان پزشکی مشخص شود که جرم در این حالت وقوع یافته است، می توان گفت فرد فاقد مسوولیت کیفری و به تبع آن مجازات است ، چرا که شرایط زمانی و مکانی و اجتماعی در تعیین مقدار و نوع مجازات های حدی اثرات بسزایی دارد .