بازتاب نمایش های عصر صفوی در سفرنامه شاردن

ژان شاردن سیاح فرانسوی، مهم ترین سفرنامه نویس دوره صفویه در زمان پادشاهی شاه عباس دوم و شاه سلیمان بود کهدر خاطراتش توصیفات مبسوطی از مسافرت های خویش به ایران ذکر کرده است. شاردن اصطلاح «نمایش» را پیرامون جشن ها و مراسمات، سنن و سرگرمی های مختلفی همچون مراسم تاج گزاری پادشاه صفوی، مراسم بار یافتن سفرایخارجی، نمایش های عمومی در میادین شهرهای بزرگی همچون اصفهان و تبریز و حتی در جشن های محافل خصوصیبزرگان و متمولین روزگار یاد کرده است. بنا به گفته شاردن، در طی این جشن ها و مراسمات، نمایش های مختلفی همچونشعبده بازی، چشم بندی، بندبازی، کشتی گیری، جنگ قوچ ها، گاوبازی، معرکه گیری، قوالی، حماسه سرایی و رقص گرگ اجرامی شد. افزون بر آن، گروه مغنیان دربار صفوی نه تنها در نوازندگی، خوانندگی، پایکوبی و دست افشانی بلکه در سرودن وخواندن شعر نیز مهارت فراوانی داشتند. بر این مبنا، پژوهش حاضر درصدد یافتن پاسخ به این پرسش است: نمایش هایعصر صفوی در سفرنامه شاردن چه بازتابی داشت؟ برای پاسخگویی، به این برآورد می رسیم که ژان شاردن توصیفات دقیقو جانداری از نمایش های مذکور همچون نوع لباس، ملزومات، بازیگران، حالات و تعداد شرکت کنندگان مراسمات ذکر کردهاست تا بازنمایی کاملی از فرهنگ نمایش ایرانیان ارائه بدهد. در نمایش های درباری، بویژه هر کدام از سفرا، جایگاه مخصوصیبه فراخور شان و منزلت خویش داشتند که به عقیده شاردن، نشانه ای از مصلحت اندیشی سیاسی حکومت صفوی بود.پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق تاریخی و شیوه جمع آوری داده های کتابخانه ای از منابع دستاول تاریخی پس ازتوصیف و طبقه بندی جنبه های گوناگون کاربرد نمایش ها در سفرنامه شاردن به تحلیل و تفسیر این ویژگی ها و تاثیراتمختلف آن در عصر صفوی می پردازد.