روانشناسی رنگ در اشعار سهراب سپهری و نیمایوشیج

رنگ برجسته ترین عنصردرحوزه محسوسات از گذشته تاکنون مورد توجه انسان بوده همیشه روان آدمی را مسحور قدرت نافذ خود نموده است.رنگ، مایه آرایش جهان آفرینش و نشانگر قدرت نقاش ماهری است. امروزه به نظر بسیاری از بزرگان ادب و هنر جهان ،رنگ،مهمترین عنصر در بروز خلاقیت های هنری است. ازآنجا که شعر، به تعبیری نقاشی با واژه هاست، بی شک انتخاب رنگها در عرصه هنرمندی شاعرنمی تواند بی تاثیرباشد وانتخاب آگاهانه یا ناآگاهانه هررنگ از جانب شاعر، بیانگر دیدگاه وی نسبت به هستی وپدیده های آن محسوب می گردد. دقت نظر در میزان تکرار کلمات رنگین در آثارهر شاعر می تواند مارا به بسیاری از ویژگیهای اخلاقی و رفتاری شاعر وهمچنین دیدگاه او به جهان رهنمون سازد . در این مقاله کوشیده ایم با توجه به تعدادتکرار واژگانی رنگ ها از راهی علمی تر به قسمتی از ویژگیهای رفتاری ، اخلاقی سهراب سپهری و نیما یوشیج دست یابیم.این پژوهش سعی شده با آمار بسامدی هشت رنگ کارکردی ماکسلوشر در مجموعه اشعار نیما و مرتب کردن آنها به ترتیب فراوانی آنها با تحلیل روانشناسی رنگها و طبﻘهبندی زوجیدر آنها به وضعیت روانی نیما نزدیک شویم.سیاه پربسامدترین رنگ در مجموعه اشعار نیماست، اما این رنگ، رنگ روح شاعر نیست؛زیرا آبی بعد از آن، تمایل شاعر را برای کسب آرامش نشان میدهد. سیاه در شعر نیماهمدردی با فﻘرا و فریاد روزگار خفﻘان استاما در اشعار سپهری ،سبز بیشترین عداد تکرار را دارد. رنگ سوم زرد است و معنای آن راهی برایبیرون آمدن از دشواریهاست نشان دهندهی روحیهی تلاش برای ایجاد برادری جهانی است. چهارمین انتخاب نیما سبز است )اگر رنگ سفید – که جزءهشت رنگ نیست – محاسبه شود پنجمین است( که در وضعیت طرد شده، قرارد دارد و بعد از زرد به معنای فرار به سوی آزادی است. آخرین رنگ اصلی نیما سرخ است. قرار گرفتن این رنگ در این مرتبه به معنی طرد آن است و معنای آن نبود شور زندگی و رنج بردن از آن است. رنگهای فرعی خاکستری و بنفش آخرین انتخابهای نیماست و مجاورت خاکستری و بنفش از روحیهی هنرمندانه نیما حکایت میکند.