شناسایی الگوهای بومی و محلی در توسعه پایدار در شهرداریها

شهرداری ها در سطح جهانی از جمله سازمان هایی هستند که نقش مهمی در توسعه شهرها و گسترش عرصه های مدنی دارند. توسعه پایدار شهری و مدیریت آن از جمله موضوعاتی است که در دهه اخیر موضوع مطالعات بسیار در حوزه های گوناگون بوده است. امروزه با توجه به حجم عظیم و گسترده مسائل و معضالت مختلف شهری در ابعاد کمی و کیفی، بحث مدیریت توسعه پایدار شهری اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. توسعه شهری زمانی پایدار خواهد بود که جوامعی همگن و همبسته ایجاد کند که ساکنان آنها، شهروندی، عدالت و برابری را احساس کنند. و می توان گفت توسعه پایدار شهری که با بهبود کیفیت زندگی شهری، رشد و توسعه شاخصه های اقتصادی و همچنین تقویت همبستگی و ترمیم گسست های اجتماعی می تواند امنیت، آرامش و رضایت را برای شهروندان به ارمغان آورد. در این بین متولیان مدیریت شهری به ویژه مجموعه های شهرداری با اتخاذ سیاستها و برنامه ریزی های توسعه محور نقش موثری را در بهبود کیفیت زندگی شهری ایفا می کنند. با توجه به اهمیت الگوهای بومی و محلی در توسعه پایدار، مفاهیمی چون حکمروانی خوب، حکمروانی خوب محلی، حکمروایی خوب شهری و نظایر آن مطرح و به عنوان شاخصی برای ارزیابی عملکرد مدیران و ساختارهای اداری در مناطق و شهرها مورد استفاده قرار می گیرد. از این رو بین حکمروایی خوب شهری، توسعه پایدار شهری و کیفیت زندگی شهری رابطه ی بسیار محکم و علت و معلولی برقرار است که بهبود و تحقق یکی منجبر به بهبود دو دیگر می شود.