کمی سازی شاخص بوم شناختی آبخیز (WEI) در استان اردبیل

بوم سازگان ها به طور قابل توجهی تحت تاثیر طیف گسترده ای از آلاینده های حاصل از فعالیت های انسانی قرار گرفته اند. وقتی کیفیت منابع یک حوزه آبخیز به حدی کاهش یابد که دیگر نتواند استانداردهای تعیین شده برای آبزیان، حیات وحش یا تفریح و گردش گری را داشته باشد، به عنوان یک سامانه تخریب یافته در نظر گرفته می شود. بنابراین، ارزیابی وضعیت بوم شناختی حوزه های آبخیز جهت برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع ضروری است. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف تحلیل وضعیت تخریب بوم شناختی حوزه های آبخیز استان اردبیل با محاسبه شاخص بوم شناختی آبخیز (WEI) انجام شد. بدین منظور، از شش معیار اصلی و مهم شامل درصد پوشش طبیعی، درصد جنگل ها، مساحت تالاب های موجود، وزن اختلالات بوم شناختی، ضریب فشردگی گراولیوس و اندازه حوزه های آبخیز استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر با در نظر گرفتن وزن برابر (۶۷/۱۶) برای تمام معیارها نشان داد که دامنه تغییرپذیری معیارهای ذکر شده به ترتیب برابر با ۶۴/۹۶-۰۰/۰ درصد، ۲۳/۳۰-۰۰/۰ درصد، ۳۸/۹۲-۰۰/۰ کیلومترمربع، ۰۰/۷۷-۰۰/۱۱ درصد، ۱۷/۲-۲۱/۱ (بدون واحد) و ۰۰/۱۳۴۳۱-۰۰/۱۵ کیلومترمربع بوده است. هم چنین، میانگین و انحراف معیار شاخص بوم شناختی آبخیز (WEI) به ترتیب برابر با ۰۶/۲۹ و ۳۸/۷ به دست آمد که نشان دهنده وضعیت نامناسب استان اردبیل از نظر وضعیت بوم شناختی است.