تدوین الگوی آموزش محیط زیست برای تقویت حکمرانی پایدار منابع آب کشور با تاکید بر مشارکت های مردمی در استان سیستان و بلوچستان

بررسی ها نشان می دهد که بیش تر معضلات موجود در بخش آب، حاصل استفاده از روش های توسعه ناپایدار ناشی از فقدان آگاهی و آموزش عمومی است. امروزه محققین دریافته اند که سیستم های اجتماعی و سازوکارهایی که بر چرخه آب تاثیر دارند، فراتر از مدیریت آب بوده و موضوع بحران آب باید در چارچوب نهادها و سیستم های اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد، به این سیستم ها، حکمرانی آب اطلاق می شود. هدف تحقیق حاضر، تعیین معیارها و شاخص های حکمرانی پایدار و تدوین برنامه آموزشی مناسب برای تحقق این امر است. ابزار سنجش، پرسش نامه و روش تحقیق نیز توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که معیار مشارکت مردمی نسبت به سایر معیارهای حکمرانی پایدار و شاخص های مربوط به آموزش نیز نسبت به سایر شاخص ها دارای امتیاز بیش تری هستند.