تاثیر افزودن کمک فنر الکترومغناطیسی بهینه شده در کاهش ارتعاشات خودرو با استفاده از الگوریتم بهینه سازی زنبورعسل

در این مطالعه، کمک فنر الکترومغناطیسی به مدل یک دوم خودرو(برای هر دو چرخ مدل شبیه سازی شده) اضافه شده و تاثیرات بهبود عملکرد سیستم تعلیق نسبت به دو ورودی پله واحد و سینوسی مورد بررسی قرار گرفته است. به طور معمول، برای مدل سازی خودرو از جرم، فنر و کمک فنر استفاده می شود. مدل یک دوم خودرو دارای چهار درجه آزادی بوده که شامل سه جابه جائی خطی و یک جابه جائی دورانی می باشد. در ادامه برای بهینه نمودن پارامترهای کمک فنر الکترومغناطیسی از الگوریتم بهینه سازی زنبورعسل استفاده شده که طی دو مرحله مدل شبیه سازی شده، بهینه شده است. در مرحله اول، فقط ثابت های کمک فنر الکترومغناطیسی مورد بهینه سازی قرار گرفته و ثابت های سیستم تعلیق ثابت فرض شده است. در مرحله دوم علاوه بر ثابت های کمک فنر الکترومغناطیسی، خصوصیات اجزا سیستم تعلیق خودرو نیز مورد بهینه سازی قرار گرفته شده است. برای تعیین تابع هدف در بهینه سازی صورت گرفته از تابع خطای IAE (انتگرال مطلق خطا) استفاده شده است. نتایج، کاهش قابل توجه ارتعاشات خودرو در حالت دوم بهینه سازی نسبت به حالت اول و حالت بهینه نشده را نشان داد. مقدار بهینه تابع خطا در حالت دوم ۰/۹۸ بوده، در این حالی است که مقدار بهینه تابع خطا برای حالت اول بهینه سازی برابر ۱/۴۵ می باشد.