بررسی ته نشینی ذرات ریز موجود در هوا به هنگام عبور از مجراهای تنفسی انسان

در کار حاضر جریان لزج، تراکم ناپذیر و شبه آرام در چهار نسل از مجاری تنفسی انسان که از نظر ابعادی به مدل وایبل نزدیک است با استفاده از نرم افزار فلوئنت مورد بررسی قرار گرفته و ته نشینی ذرات ریز در این مجاری مدل سازی شده است. جریان به صورت دائمی و در محدوده استوکس ۰/۲-۰/۰۱ انجام گرفته است. مقایسه نتایج حاصل از کار حاضر برای راندمان جذب ذرات در یک مدل دو انشعابی تطابق خوبی با نتایج تجربی و عددی انجام گرفته توسط کارهای سایرین نشان می دهد. نتایج نشان می دهند که با افزایش فعالیت تنفسی و قطر ذرات (که منجر به افزایش عدد استوکس می شود) راندمان جذب ذرات افزایش می یابد و رابطه ای برای این تغییرات استخراج گردیده است. بررسی جزئی تر نشان داد که راندمان جذب ذرات با افزایش فعالیت تنفسی در انشعابات اول و دوم افزایش و در انشعاب سوم کاهش می یابد.