نقش حوزه های علمیه درکاهش آسیب های فردی و اجتماعی جنگ بیولوژیک

جنگ بیولوژیک به مفهوم استفاده هدفمند از عوامل بیولوژیک، اعم از باکتری ها، ویروس ها، تک یاخته ها، قارچ ها، حشرات و انگل ها یا فرآورده های آن ها مانند توکسین ها به منظور کشتن یا ناتوان کردن انسان ها، جانوران یا گیاهان است. ویروس ها تا امروز بیش از همه جنگ های رخ داده در تاریخ مردم را کشته اند. در اکثر موارد حتی قبل از این که انسان از وجود ویروس آگاهی داشته باشد، بر اثر بیماری هایی مثل آبله یا طاعون کشته شده است. حوزه ی علمیه از جهات مختلف برای جامعه نقشی حیاتی دارد تا آن جا که مقام معظم رهبری می فرماید:«حوزه ی علمیه از نیروهای مسلح موثرتر است، این جزء بینات و بدیهیات ماست» لذا این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای در صدد بررسی نقش حوزه های علمیه در کاهش آسیب های فردی و اجتماعی جنگ های بیولوژیک است. در این راستا پس از تعیین چهارچوب نظری بحث و تبیین چیستی و تاریخچه ای کوتاه از جنگ های بیولوژیکی به تاثیر فردی و اجتماعی حوزه های علمیه در جنگ های بیولوژیکی پرداخته شده است و به این نتایج دست یافته شد که حوزه ها در طول زمان توانسته اند اولا دین را حفظ و تبیین کنند؛ ثانیا توانسته اند روحیه ی دینی مردم را تقویت کنند و بعضا قوی تر از نیروهای مسلح عمل کنند.