تبیین اولویت شایستگی های رفتاری مدیران پروژه در اثربخشی تیم های مجازی از منظر استاندارد ICB۴

امروزه تیم های مجازی به عنوان فرم های بدیع ساختار سازمانی ظهور نموده و با توجه به غلبه بر چالش های جاری سازمان ها در بستر کاری جدیدشان، از طریق به کارگیری کارآمد و اثربخش دانش جهانی، راه رسیدن به مزیت رقابتی را هموارتر کرده اند. علاوه براین، گاهی ایجاد تیم مجازی تنها گزینه موجود می باشد، که در دوره پاندمی کرونا بسیار مورد توجه قرار گرفته و به نظر می رسد در آینده شاهد فراگیری این گونه از واحدهای سازمانی و به طور کلی تغییر در تفکرات تجاری و سازمانی باشیم. به همین دلیل این موضوع در سراسر دنیا توجه بسیاری از محققین را به خود جلب نموده است. اثربخشی در تیم مجازی با توجه به ویژگی های منحصربه فرد آن چالش برانگیز تر از تیم های سنتی است. . با وجود این که تحقیقات در این رابطه هنوز به اجماعی دست نیافته اند ، اما بر نقش مهم رهبری تیم توافق داشته اند. این پژوهش درپی آن است که باتوجه به نقش تعیین کننده رهبری تیم، میزان اولویت و تاکید بر هریک از شایستگی های رفتاری مدیر را در بستر تیم های مجازی مورد سنجش قرار دهد. در این راستا، ابتدا طی مرور سیستماتیک در سه ژورنال مدیریت پروژه، ۲۷ عامل مورد اشاره در مقالات استخراج شدند. این عوامل به سه دسته عوامل "انسانی و تکنیکی و سازمانی" تقسیم شدند. عوامل انسانی که عمدتا ناظر به ویژگی های رفتاری هستند، بیشترین فراوانی را کسب کردند. سپس طی پرسش نامه دلفی فازی، میزان اولویت "عوامل انسانی" مورد قضاوت خبرگان قرار گرفت. نکته حائزاهمیت این است که دو عامل "اعتماد" و "ارتباطات موثر" ، بالاترین فراوانی در مقالات و اهمیت در دلفی فازی را کسب نمودند. در انتها با مطالعه "شایستگی های رفتاری مدیر پروژه" در استاندارد ICB۴ ، میزان ارتباط مفهومی و کاربردی "عوامل انسانی موثر در ارتقای اثربخشی تیم مجازی" با هریک از "شایستگی های رفتاری مدیر"، مورد مقایسه تحلیلی قرار گرفت. بدین ترتیب مشخص شد که شایستگی های "روابط و تشریک مساعی"، "رهبری"، "کار تیمی" و "تعارض و بحران" حائز بیشترین اولویت در ارتقای اثربخشی تیم مجازی هستند.