سودمندی سیستم های نوین در مقابل سیستم های سنتی بهایابی در حسابداری

در سال های اخیر پیشرفت های زیادی در حسابداری ایجاد شده است. از جمله این موارد می توان به معرفی انواع نوین سیستمهای بهایابی در حسابداری اشاره کرد. امروزه حسابداری بهای تمام شده یا به عبارتی بهایابی و تخصیص هزینه های سربار به محصولات و خدمات، نقش مهم و قابل توجهی در عملکرد سازمانها دارد؛ زیرا بهای تمام شده یکی از مهمترین ابزارهای رقابتی در سازمان ها به شمار می رود. روش های سنتی بهایابی با تخصیص غیر واقعی هزینه های سربار موجب گمراهی تصمیم گیرندگان می شوند. از دیگر سو اطلاعات حسابداری صحیح و قابل اتکا می تواند نقش بسزایی در مدیریت امور محوله مدیران داشته باشد. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی سودمندی سیستم های نوین در مقابل سیستم های سنتی بهایابی است. سیستم های نوین بهایابی می توانند با تخصیص بهینه هزینه ها، بهای تمام شده محصولات و خدمات سازمان ها را به صورت دقیق و قابل اتکا محاسبه کنند؛ بنابراین مدیران باید جهت به کارگیری این سیستمها در محاسبه بهای تمام شده خدمات و محصولات توجه خاصی داشته باشند. منظور از سیستم های نوین بهایابی، سه نسل معرفی شده جهت تعیین بهای تمام شده یعنی، بهایابی بر مبنای فعالیت، بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا و بهایابی بر مبنای فعالیت عملکردگرا می با شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی بوده و روش پژوهش آن از نوع پیمایشی است و با توجه به اینکه رایج ترین ابزار در پژوهش های پیمایشی، استفاده از پرسشنامه است، در پژوهش حاضر نیز برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. پس از بررسی روایی و پایایی پرسشنامه، از پاسخ دهندگان درخوا ست شده است تا نظر خود را در مورد هر یک از پر سشها در طیف پنج نقطه ای لیکرت نشان دهند و در نهایت نتایج نشان میدهد که از نظر پاسخ دهندگان، اطلاعات حاصل از سیستم های نوین بهای تمام شده در مقابل سیستمهای سنتی بهایابی سودمندی بیشتری دارند.