طراحی و ساخت یک پلاسمید عرضه سطحی حاوی قطعه ژنی رمزگذار پروتئین E۶ نوترکیب ویروس پاپیلومای انسانی تیپ ۱۸ جهت بیان در مخمر Yarrowia lipolytica
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 201
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-25-8_008
تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: ویروس های پاپیلومای انسانی (HPV) با بیش از ۱۰۰ تیپ، به دو دسته با ریسک پایین و بالا تقسیم می شوند که تیپ های ۱۶ و ۱۸ به تنهایی در ۷۰% موارد سرطان گردنه رحم دخیل اند. در حال حاضر، توسعه پروتئین های نوترکیب HPV با هدف واکسیناسیون یا درمان مورد توجه دانشمندان می باشد. از این رو، مطالعه حاضر با هدف ساخت یک پلاسمید نوترکیب عرضه کننده در سطح رمزگذار پروتئین E۶ ویروس پاپیلومای انسانی تیپ ۱۸ انجام شد.روش کار: قطعه ژنی رمزگذار پروتئین E۶ تیپ ۱۸ ویروس پاپیلومای انسانی (HPV۱۸) با استفاده از DNA فرد مبتلا به ویروس به عنوان الگو، با روش PCR آشیانه ای مورد تکثیر قرار گرفت و پس از برش آنزیمی دوگانه Hind III و SfiI، به درون پلاسمید عرضه کننده در سطح pINA۱۳۱۷-YLCWP۱۱۰ همسانه سازی شد.یافته ها: روش های مولکولی نظیر PCR و برش آنزیمی دوگانه صحت همسانه سازی پلاسمید نوترکیب pINA۱۳۱۷-YLCWP۱۱۰-E۶ را مورد تایید قرار داد. همچنین، نتایج به دست آمده از تعیین توالی به روش سنگر و همردیفی با داده های موجود در بانک ژن منجر به تایید نهایی صحت توالی، ترادف و چارچوب قرار گرفتن قطعه ژنی در جایگاه مناسب گردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه، همسانه سازی موفق قطعه ژنی رمزگذار پروتئین E۶ ویروس HPV۱۸ را در پلاسمید عرضه کننده در سطح pINA۱۳۱۷-YLCWP۱۱۰-E۶ در جایگاه و جهت مناسب مورد تایید قرار داد. این پلاسمید در صورت بیان در میزبان مخمری Yarrowia lipolytica، قابلیت استفاده به عنوان واکسن، مارکر مولکولی یا جنبه درمانی خواهد داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محدثه کوهی چاپان
کارشناس ارشد زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
سولماز منیری جواد حصاری
استادیار گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
فرشاد درویشی هرزویلی
استاد گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهراء، تهران، ایران.
کاترین مادزاک
محقق بالارتبه، انستیتو تحقیقات ملی کشاورزی، غذا و محیط، دانشگاه Prais-Saclay، پاریس، فرانسه.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
