آسیب شناسی وضعیت آموزش مجازی در دوره کرونا

پس از همه گیری ویروس کووید ۱۹ در اسفند سال ۱۳۹۸ و اقدام دولت مبنی بر تعطیلی آموزش حضوری در مدارس و دانشگاه ها، آموزش در کشور با پدیده جدیدی به نام آموزش و حتی پژوهش مجازی روبرو شده که پیش از این، چندان با جدیت به آن نپرداخته است. آموزش مجازی یکی از تدابیری بود که با توجه به شرایط موجود و شکستن زنجیره انتقال به کار گرفته شد. مزایا و معایبی برای نظام آموزشی و خانواده ها داشت. واقعیت این است که روند مجازی سازی آموزش که قبلا به آرامی آغاز شده بود، طی همه گیری کرونا تسریع پیدا کرد .در دسترس بودن ابزارهای فنی، آموزش از راه دور را تضمین نمیکند و خانواده ها، جدا از شغل و نقش سنتی خود در خانه، با حمایت و مشارکت در تحصیلات فرزندان در اجرای مجازی سازی آموزش و پرورش نقش برجسته ای دارند . با وجود نقش آموزش مجازی در بهبود آموزش، خانواده و دانشآموزان را با چالش هایی روبرو کرد. در عصر اطلاعات، الگوهای سنتی آموزش تغییر کرده و کاربران با طیف گستردهای از دانش و اطلاعات روبرو هستند، آموزش سنتی مجبور است خود را با تغییرات جدید سازگار کند .در دوران پسا کرونا، ممکن است مدارس خاص آموزش مجازی را به طور کامل جایگزین مدارس سنتی کنند؛ لذا در شرایط ناگزیر کنونی، تجزیه و تحلیل چالش های آموزش مجازی برای یافتن اقدامات مناسب برای افزایش کیفیت و اثربخشی آموزش قابل توجه است. در این راستا هدف مقاله آسیب شناسی وضعیت آموزش مجازی در دوره کرونا بوده است. روش مقاله حاضر به صورت کتابخانه ای و نتایج حاصل از تحقیق با مطالعه کتب و مقالات مربوطه بدست آمده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که ضمن داشتن چالش های اجتماعی- فرهنگی، آموزشی، زیرساختی و اخلاقی، آموزش مجازی آسیب هایی را برای دانش آموزان بهمراه دارد که از جمله می توان به تعامل با خانواده، آسیب جسمی، امنیت اطلاعات شخصی، سهولیت دسترسی به اطلاعات نامناسب، یافتن مخطب نامناسب، معاشرت های نامناسب و کیفیت نامناسب محیط یادگیری اشاره نمود.