بررسی اثربخشی کاربست درمان مثبت نگری بر رضایت زناشویی و ناگویی هیجانی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره روانشناختی شهر مسجد سلیمان

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی کاربست درمان مثبت نگری بر رضایت زناشویی و ناگویی هیجانی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره روانشناختی شهر مسجد سلیمان بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کننده به علت تعارضات زناشویی به مراکز خدمات روانشناختی و مشاوره شهر مسجد سلیمان در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ و در محدوده سنی ۲۰ الی ۵۵ سال بود. ابتدا تعداد ۳۰ نفر از زنان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد و پس از اجرای آزمون در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخله بر روی گروه آزمایش صورت گرفت و در این مدت گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۳) و مقیاس الکسی تایمیا اهواز (۲۶-AAS) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-۲۴ و آزمون های آماری کواریانس یک متغیری و چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد درمان مثبت نگری بر رضایت زناشویی و ناگویی هیجانی در زنان می شود.