نظریه زمینه ای یادگیری در کلاس درس به روش معکوس

فرهنگ از مهم ترین و پرکاربردترین مفاهیم در علوم اجتماعی است. کسب چنین رتبه و جایگاهی در نظر و عمل، مرهون تجارب متعدد در دوره جدید جهت شناسایی متغیرهای کلیدی در تحولات جوامع انسانی می باشد. از کارکردهای متفاوت فرهنگ می توان به نقش آن در کلاس درس اشاره کرد، به ویژه در ضمن یادگیری به شیوه های جدید از جمله یادگیری به شیوه معکوس که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. به عبارتی هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ایجاد یادگیری معکوس در کلاس درس است. روش این پژوهش از نوع کیفی با استفاده از نظریه زمینه ای است. میدان تحقیق، مدارس ابتدایی در پایه های پنجم و ششم شهرستان شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است. ابزار اصلی تحقیق حاضر، مصاحبه نیمه ساختار یافته است و مشارکت کنندگان شامل پنج نفر از معلمانی هستند که روش یادگیری معکوس را اجرا کرده اند. داده های گردآوری شده از طریق روش کدگذاری استراوس و کوربین تحلیل شدند و برای اعتباریابی یافته ها از معیارهای چهارگانه گابا و لینکلن استفاده شد. نتایج نشان داد برای ایجاد یادگیری به شیوه معکوس باید به عواملی از جمله تسلط کامل معلم، انگیزه دهی به دانش آموز، باور معلم نسبت به توانایی انجام کار، سیاست های تشویقی مدرسه و اداره منابع و امکانات مورد نیاز، مشوق بودن مدرسه، آگاهی بخشی بهخانواده ها، پویایی کلاس درس، باور معلم به اثربخشی یادگیری به شیوه معکوس، باور معلم نسبت به دانش آموز، به روز بودن اطلاعات معلم، خارج شدن از چهار چوب ها و قوانین سنتی، پیش فرض های فرهنگی نهفته در مورد نقش معلم و علاقه به هدایت شدن توسط معلم توجه کرد.